علت لنگش در دام و شیوه درمان آن
لنگش با نام علمی لامینایتیس، نوعی بیماری مخصوص دام است که ناشی از التهاب بافت عروقی می راشد. در نتیجه لایه های حساس سم، دچار تضعیف و تخریب می شوند. لنگش، یکی از بیماری های عفونی و دردناک دام است و درجات مختلفی دارد که عبارتند از:
- لنگش حاد: درد این نوع لنگش، به مراتب بیشتر از سایرین است. از علائم این بیماری می توان به خونریزی در خط سفید سم یا مفصل مچ، گرم شدن پوست سم، افزایش ضربان قلب و افزایش تعداد تنفس اشاره کرد.
- لنگش تحت حاد: این نوع بیماری، شایع ترین نوع لنگش بین دام است. اما از یک الی سه ماه از شروع بیماری، هیچ علامتی از خود نشان نمی دهد. با ایجاد این بیماری، دیواره سم و مچ پا زخم شده و به تدریج پیشرفت می کند. در نهایت قسمت های نرم سم، زرد شده و خونریزی می کند.
- لنگش مزمن: در این نوع لنگش، کف پا عریض تر از حالت طبیعی است و گودی مطلوبی در پاشنه ها وجود ندارد. دلیل این تغییرات، رشد غیر طبیعی پاها و دیواره افقی سم می باشد.
علت ایجاد بیماری لنگش چیست؟
بیماری لنگش معمولا به دلیل نبود تعادل در جیره غذایی شکل می گیرد. اگر وعده غذایی دام حاوی مقادیر بالایی مواد کربوهیدراته قابل تخمیر باشد که فیبر کافی ندارند، شکمبه دچار حالت اسیدی شده و PH آن کاهش می یابد. با تغییر شرایط به این شکل، باکتری های مفید موجود از بین رفته و شرایط برای رشد باکتری های لاکتوباسیل فراهم می شود. نتایج این تغییرات تولید هیستامین در بدن دام است که عوارض زیادی به دنبال دارد. هیستامین موجب انقباض و اتساع مویرگ های پا و تخریب دیواره عروق خونی و درد شدید در پای دام می شود. علاوه بر این توانایی تولید کراتین به شکل طبیعی از سم صلب می شود. در موارد محدودی نیز لنگش با سم چینی بیش از حد دام به وجود می آید.
چگونه می توان لنگش را درمان کرد؟
اولین کار در درمان لنگش، اصلاح جیره غذایی است. این اولین قدم مثبت در روند بهبودی هر سه نوع لنگش است. در کنار جیره غذایی باید به سم چینی نیز توجه زیادی داشته باشید. در بهترین حالت سم چینی 4-3 ماهی یکبار انجام می گیرد.
پیشگیری از بیماری لنگش
برای پیشگیری از بیماری لنگش به دستورالعمل های زیر توجه داشته باشید:
- بهتر است در انتخاب نژادهای گاو، دقت کنید. در این رابطه خرید نژاد ایرشایر توصیه می گردد.
- محل نگهداری گاو، کف سیمانی داشته باشد. این کار سایش سم ها را تسهیل خواهد کرد.
- در جیره غذایی، کمتر از غلات استفاده شود.
- در جیره غذایی از علوفه هایی استفاده شود که طول بلندی نداشته باشد.
- گاوها به میزان کافی، فعالیت بدنی داشته باشند. حفظ فعالیت بدنی قبل و بعد از زایمات الزامی است.
- در مراحل مختلف زندگی، جیره غذایی به شکل متناسب تغییر کند.