گوسفند داری صنعتی
پرورش گوسفند زنده، یکی از کارهایی است که از زمان های بسیار دور مورد توجه انسان ها قرار داشته است. انسان ها از این طریق، مواد اولیه مورد نیاز برای تهیه خوراک و پوشاک که شامل گوشت، شیر و پشم می باشد را بدست می آورند. پرورش گوسفند که به اصطلاح پروار بندی نیز نامیده می شود، یک چرخه است که طی آن گوسفند به حداکثر وزن خود رسیده و برای تأمین گوشت به کار گرفته می شود. پرورش گوسفند در گذشته به صورت سنتی انجام می شد. اما به دلیل گسترش جمعیت و افزایش روز افزون نیازهایشان، دامداری سنتی پاسخگوی آنها نیست. به همین دلیل دامداری صنعتی رونق یافت و در واقع امروزه بخش اعظم نیاز کشورها از قبیل ما، به این شکل تأمین می شود.
دامداری صنعتی چیست؟
در این روش تعداد بسیار زیادی دام به صورت متمرکز در محل قرار دارد و از روش های اصولی و علمی برای نگهداری آنها استفاده می شود. آنچه در دامداری صنعتی، حرف اول را می زند رعایت اصول بهداشتی است؛ زیرا تعداد دام ها بسیار زیاد است و کوچک ترین سهل انگاری در این رابطه بیماری های گسترده و در نهایت خسارات بزرگی را به وجود می آورد. علاوه بر بهداشت، مواردی همچون تغذیه، رکودبرداری و مدیریت نیز به صورت اصولی اجرا می شود. همه این موارد در کنار حضور دامپزشک، نیروی انسانی و بکارگیری ابزار و تجهیزات پیشرفته، هزینه ها را تا حد زیادی افزایش می دهد. این در حالیست که دامداری سنی بسیاری از این هزینه ها را ندارد و میزان ریسک کمتری در مقایسه با نوع صنعتی داراست.
دامداری صنعتی چه مزایایی دارد؟
اما در کنار هزینه های بالا، مزایای زیادی در دامداری صنعتی وجود دارد که عبارتند از:
- به دلیل استفاده از روش های علمی و اصولی، محصولات و فرآورده های حاصل از دام افزایش می یابد. در واقع در دامداری صنعتی، میزان گوشت، شیر و پشم تولید شده به میزان قابل توجهی بیشتر از دامداری سنتی است.
- می توان در کنار پرورش گوسفند، کار اصلاح نژاد آنها را نیز انجام داد تا به تدریج دام هایی با نژاد برتر جایگزین دام های معمولی شوند.
در دامداری صنعتی، به دلیل تغذیه گوسفندان در محل های خاص، آسیبی به محیط زیست وارد نخواهد شد. این در حالیست که دامداری سنتی، از مراتع و زمین های آزاد برای تغذیه گوسفندان استفاده می شود. به همین دلیل طی سالیان گذشته بخش بزرگی از مراتع و علفزارهای کشور ما از بین رفته اند