گوسفند سرخسی

گوسفند زنده قره گل سرخی که به گوسفند سرخی معروف است. نژادهای آن براساس نوع پوست و گوشت تقسیم بندی می شوند.
اغلب رنگ آن ها در هنگام تولد سیاه بوده ولی در هنگام بلوغ به خاکستری تغییرمی یابند. در ناحیه سرخش و مشهد رنگ بیشتر دام های زنده تازه متولد شده کاملا سیاه رنگ اند. بعد از یک سالگی به جز ناحیه سر و گردن، تمامی اندام ها مشکی باقی خواهند ماند. ناحیه سر و گردن تا رسیدن به سن بلوغ خاکستری رنگ هستند.

بعد از آن تمامی بدن به این رنگ تغییر می یابد. گوسفندان زنده قره گل تنوع رنگ زیادی دارند، طیف رنگی آن ها شامل: سفید، خاکستری، قهوه ای روشن تا تیره می باشد. معمولا در ایران، دام های قره سرخی بیشتر در مناطقی چون: سرخس، خراسان، فارس، قم و ورامین پرورش می یابند. جمعیت این نژاد تقریبا 300000 راس می باشد. و به خاطر مرغوبیت پوستی از سایر نژادهای دیگر شهرت بیشتر و برتری دارد.

خصوصیات ظاهری

همان طور که می دانیم کیفیت پوست دام های زنده نژاده قره گل سرخی بسیار متنوع می باشد. و آن ها را بر اساس میزان حالت موها، نوع رنگ، مقدار براقی تقسیم بندی می شوند.
از ماه چهارم بارداری، موهای پوست در جنین اشکار شده و رشد آن تا روز آخر زایمان ادامه می یابد. باید بدانید هر چقدر بره ها در سنین پایین تری ذبح شوند، درخشندگی و مرغوبیت پوستی بیشتری خواهند داشت.
ارزش پوستی با افزایش سن دام ها کاهش می یابد. به عنوان مثال: 4 هفته بعد از تولد پوست از ارزش خواهد افتاد.

در 4 ماهه اول آبستنی دام ها، پوست بره ها فاقد طرح و حالت است. اما با تکامل رشد موها، پشم ها به حات مجعد، فر در خواهند آمد. با افزایش سن، پشم ها حالت و انعطاف خود را از دست خواهند داد، همین مسئله سبب بی ارزش شدن کیفیت پشم ها خواهد شد. گوسفندان قره گل سرخی از نطر نژادی به دو حالت تقسیم بندی می شوند.

گوسفندان قره گل دنبه دار

این گوسفندان چون سایر نژادهای ایرانی و آسیایی دارای دنبه می باشند. و در ناحیه پشتی چربی زیادی ذخیره می شود. گاهی میزان وزن این چربی ها به یک کیلوگرم خواهد رسید ، بنابراین پوست این گونه دام ها فاقد ارزش هستند.

گوسفندان قره گل دم دار

این گوسفندان دارای دم هستند و به خاطر قرار گرفتن شکل چربی در اطراف ناحیه پشتی حجیم دیده می شوند. شکافی در دم وجود ندارد. سر این نژاد از دام های زنده، متوسط و کشیده بوده است. ناحیه پیشانی برامده بوده، مجراهای بینی تنگ و غضروف های داخلی بینی خمیدگی بیشتری خواهند داشت.

این حیوانات در مناطق گرم قادرند برای مدت بسیاری زندگی کنند. مقاوت بالای این گونه گوسفندان در برابر شرایط سخت نسبت به سایر دام ها بسیار زیاد است. اندازه گوش‌ها حدود ۱۵ سانتی متر می باشد.
وجود شاخ در قوچ‌ها و برجستگی های بینی از ویژگی های این گوسفندان است.

گوسفند طالشی

نوع نژاد گوسفندان طالشی، گوشتی می باشد. رنگ آن ها از طیف سفید تا نخودی متغیر است. بخشی از بدن چون: قسمتی از ناحیه صورت و انتهای دست و پا دارای لکه های قهواه ای روشن تا تیره می باشد. در ناحیه طالش گیلان، این گونه دام ها پرورش بیشتری می یابد. محل زندگی اغلب این دام های زنده، از جنوب طالش تا آستارا و ارتفاعات حیران و دهات کوهستانی متغیر است.
جثه آن ها بزرگ ولی دنبه آن ها کوچک می باشد. ممکن است دورگه زایی در گوسفندان طالشی مرسوم باشد.

گوسفندان اتابای (یا نیم دنبه ترکمنی)

این گوسفندان زنده بر خلاف گوسفندان طالشی، در مرز غربی شمال کشور زندگی می کنند. گوسفندان اتابای هم به طور جداگانه و هم به صورت جمعیتی با گوسفندان ترکمنی در منطقه شرق ناحیه گیلان نگهداری می شوند. رنگ آن ها نخودی بوده و دارای جثه ای بزرگ می باشند. از دو رگه گیری و امیزش بین نژادهای ترکمنی و زل به وجود می آیند. گوسفندان زنده اتابای مقاومت بسیاربالایی در سخت و خشکی دارند.